Keloğlan ve Annesi Hikayesi Birlikte Daha Güçlü

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, Keloğlan ve annesi küçük bir köyde yaşarmış. Evleri köyün kenarında, yemyeşil bir tepenin eteğindeymiş. Sabahları horoz sesiyle uyanır, gündüzleri bağ bahçeyle uğraşır, akşamları da ocağın başında masallar anlatırlarmış.

Bir gün, annesi sabah erkenden Keloğlan’ın odasına gelip, “Keloğlan, hadi bakalım! Bugün deredeki çöpleri temizleyeceğiz,” demiş. Keloğlan yorganı başına çekip mızıldanmış:
“Anne, daha dün bütün bahçeyi temizledik. Bugün de mi iş var? Yoruldum ama!”

Annesi tatlı tatlı gülümsemiş ve saçını okşayarak, “E oğlum, biz yapmazsak kim yapacak? Dere temiz olmazsa hem biz hem de hayvanlar su içemez. Kalk bakalım, biraz eğleniriz, biraz çalışırız,” demiş.

Keloğlan sonunda ikna olmuş, üstünü giymiş ve annesiyle birlikte dereye doğru yola koyulmuş. Köyün yakınındaki dereye vardıklarında bir de ne görsünler! Her yer plastik şişeler, poşetler ve kırık dökük şeylerle doluymuş. Keloğlan şaşkınlıkla, “Anne, burayı bu kadar kirleten kimmiş?” diye sormuş.
Annesi, “Kim olduğu önemli değil oğlum. Önemli olan, biz burayı eski haline döndürebiliriz,” demiş.

Annesiyle Keloğlan işe koyulmuşlar. Önce çöpleri toplamaya başlamışlar. Keloğlan poşetleri bir torbaya doldurmuş, annesi de kırık camları dikkatlice toplamış. Derken, çevredeki hayvanlar onları izlemeye başlamış. Keloğlan bir sincap görmüş, dalların arasından başını uzatıp bakıyormuş. “Anne, bak! Sincap da bize yardım edecek mi dersin?” demiş.
Annesi gülerek, “Belki de! Kim bilir, belki şarkı söylersek daha çok yardım gelir,” demiş.

Bunun üzerine Keloğlan başlamış neşeli bir türkü tutturmaya:
“Dere temiz, su berrak,
Hadi çalış, yorulma sakın!”

Şarkı söyleyerek çalıştıkça iş daha da keyifli hale gelmiş. Seslerini duyan komşuları da yanlarına gelmiş. Birisi torbalar getirmiş, bir diğeri eldivenler… Kısa sürede koca dere pırıl pırıl olmuş. Keloğlan, temiz suyun üzerinde yüzen balıkları görünce sevinçle, “Bak anne! Balıklar bile bize teşekkür ediyor!” demiş.

Gün sonunda herkes toplanmış, derenin kenarında bir piknik yapmışlar. Annesi, Keloğlan’a dönüp, “Bak oğlum, birlikte çalışınca ne kadar güzel işler başarıyoruz, değil mi?” demiş. Keloğlan gülerek, “Haklısın anne, ama bir dahaki sefere biraz daha az çöp olsa daha iyi olur,” demiş.

O günden sonra Keloğlan, dereyi her gördüğünde gururla, “Bizim dereyi tertemiz yaptık!” dermiş. Ve her zaman, çevreyi temiz tutmanın ne kadar önemli olduğunu herkese anlatırmış.

Gökteki yıldızlar, deredeki balıklar kadar çokmuş. Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine.